TAZİYE EVİNDE YAŞANANLAR (Okumaya değer bir yazı)

Mustafa Arı

Taziye evine gidilmiş. Avukat olan oğlu İstanbul’dan gelmiş. Kızı da doktormuş, o cenazeye yetişememiş ama sonradan gelmiş.

Avukat oğlanın dediğine göre yurt dışında görev yapan bir oğlu daha varmış, bulunduğu ülkede uçak ayarlayamamış, gelemeyecekmiş.

Saçlar sarıya boyanmış birkaç kadın girdi odaya, çay getirdiler. Rahmetliden konuşan, bahseden hiç yok. Evden, arabadan, menkulden, borsadan, ekonomiden konuşuldu da konuşuldu.

“Çok bekledi ama sizi rahmetli” dedi bir başka yaşlı amca. Bir anda buz gibi hava esti odada.

“Ne yapacaksın” dedi damat, herkes kendi hayatında…

“Öyle yatalak falan da değildi, iyiydi kayınbabam ama dert varmış anlayamadık” diye cevap verdi.

“Bizim için çok mücadele verdi” dedi avukat olan oğlu. “Ablamı, beni, abimi iyi yetiştirdi” diye anlattı.

Herkes bir şey konuşuyor ama kimse bir Fatiha okuyalım demiyordu. Demek ki yaşarken evde olmayan öldükten sonra da olmuyordu!

İnsanlık bizde kalsın diyerek çektim besmeleyi, okudum 3 İhlas,1 Fatiha’yı…

Nasıl olsa giden gitmiş gittiği yere…

Amellerini de götürmüş, evinde dert edeni, dua edeni yoktu. Sürekli dünya konuşuldu ölü evinde…

Demek ki giden için tasa edecek bir şey yoktu.

Rahmetli de yaşarken hep oğlan avukat, kız doktor, diğer oğlum konsolos diye anlatır, oğullarının mesleği ile övünürdü.

Allah ne istedi ise vermiş. Her şeyleri vardı ama geride Fatiha okuyacak Fatıma’lar, Fatih’ler yoktu! Allah arkamızdan bir Fatiha okuyacak evlatlar nasip etsin.

MEZAR TAŞLARI – Ağlatır, Güldürür, Düşündürür.

Mal bıraktın üşüştük

Kavga ile bölüştük

Üç karış toprak için dövüştük

Sen mezarında huzurla yat Baba

Çocukların etsin diye rahat

Satmadın geçindin kıt kanaat

Evladından sana olsun nasihat

O Dünyada malın varsa sat Baba

Hep iyilik gitsin hoşuna

Servetini yazmazlar mezar yaşına

Ömrünü geçirdin boşuna

Güvenme genç yaşına

Birgün sende yatacaksın.

O Mezar Taşına…

Az yaşa, çok yaşa, akibet gelir başa.