ESKİ GÜNLERİ ARAR OLDUK

Mustafa Arı

Maalesef günümüzde teknolojinin ilerlemesiyle birlikte yaşam tarzımız değişti, kolaylaştı, hızlandı ama birçok güzel alışkanlıklarımızı da alıp götürdü. Eskiden insanlar birbirine saygı ve güven duyardı. Yardımlaşma ve dostluk üst safhalarda idi. Şimdi ise dostluklar menfaate dayandı. Kimseye güvenemez olduk.

Büyüklerimizi görünce ayağa kalkmak, yer vermek için kendimize çeki düzen verirdik. Şimdi elinde akıllı telefon, kulağında kulaklık, kadınlara, yaşlılara yer vermez olduk.

Nerede kaldı komşuluk? Yardımlaşma nerede? Şimdiki zamanda hayatımız hep stres, gerginlik, yorgunluk, yoğunluk aldı başını gidiyor. Bizlere de ‘nerde o eski günler’ demek düşüyor.

Eskiden evden ayrılırken “Allaha ısmarladık. Allah’a emanet olun” derdik. Şimdi ise “Haydi ben kaçtım, bay bay, hadi öptüm!” der olduk.

Şaşırdığımızda “Sübhanallah” derdik, şimdi “Vaaavvv” der olduk.

Sevindiğimizde “Elhamdülillah” derdik, şimdi “oleyy” çekiyoruz.

Birinin günah işlediğini gördüğümüz zaman “Allah ıslah etsin, Allah affetsin, Allah hidayet versin” derdik. Şimdi ise lanet okur olduk. Kötü bir şeyden bahsederken, “Allah korusun. Allah esirgesin” derdik, şimdilerde “Kapa şu şom ağzını!” der olduk.

Nerede aile birliği, akraba ziyaretleri? Telefon geldi ama akraba ziyareti gitti. Nerede o eski bayramlar vs. vs.

Zirai ilaçların gelişmesinden midir, ne meyvelerin ne de sebzelerin tadı kaldı.

Genç nesile bu yazdıklarım belki tuhaf gelebilir ama eski günleri mumla arar olduk. Günümüzde sakal bırakan gençler adam oldu. Sohbetler cep telefonu oldu. Komşu site sakini oldu. İyilikler maraz oldu. Haramlar helal oldu. Adalet görünmez oldu. Sırlar deşifre oldu. Ahlak yozlaşmış oldu. Sahi bize ne oldu? Ne diyelim?

Yürekler olmuş kara. İnsanlık olmuş para. Eğer gücün kaldıysa. İnsanca yaşamayı ara…

Allah sonumuzu hayretsin.